- شهاب الدین اهری (شِ بُدْ دی)
لقب محمود بن احمد اهری (625- 695 یا 698 هجری قمری). وی صرف ونحو و فقه و اصول را در زادگاه خود در محضر ملا حسن اهری فراگرفت و سپس در تبریز در حضور شیخ رکن الدین سجاسی به کسب کمالات معنوی پرداخت و از دست او خرقۀ فقر پوشید و به دامادیش مفتخر شد و برای ارشاد مردم با زوجه اش عازم شهر اهر گردید. در مسلک عرفانی وی سه مسلک ’خلوتی’، ’بیرامی’، ’مولوی’ با هم اتصال یافته اند و ارشاد سه فرقۀ مزبور در قراجه داغ بعهدۀ شیخ محمود محول بوده است. اعقاب وی در طی ادوار راه و روش او را تعقیب کرده و آثاری مکتوب از خود بجای گذارده اند. آخرین فرد عارف از این خاندان میرزا محمدحسین ملقب به مرشد شهاب اهری است که در دورۀ سلطنت ناصرالدین شاه قاجار میزیسته است. (از فرهنگ فارسی معین)